Verlaten eilanden waren bij uitstek de ideale plaatsen voor piraten om hun schatten te verbergen.

Het boek schateiland (Stevenson) is een fictief verhaal en dateert van 1883 maar spreekt nog steeds tot onze verbeelding.  Wat deden piraten vroeger met hun buit? Ze zochten een onbekend en verlaten eiland op, en daar begroeven ze hun schatten. De helpers die mee de put moesten graven zouden het ook niet meer navertellen. Ze werden ter plaatse vermoord en dikwijls nog begraven met de buit. 

Als de piraten gevangen genomen werden hielden ze hun lippen stijf op elkaar. Ze wisten sowieso dat ze de strop zouden krijgen, of ze nu praten of niet. Soms kwamen ze om het leven terwijl ze een ander schip probeerden te kapen. En niemand wist waar hun schatten begraven lagen. En toch waren er sommige bemanningsleden die het overleefden en wisten op welk eiland de schat van hun kapitein begraven waren. Alleen wisten ze niet goed op welke locatie. 

Vaak trok de kapitein tot diep op een eiland door om zijn schat te begraven, terwijl de bemanning aan boord moest blijven. Velen hebben talloze pogingen gedaan om op schattenjacht te gaan, zonder resultaat. En al deze schatten liggen nog steeds, onaangeroerd te wachten op een vinder. 

We maakten 9 pagina’s over befaamde en beruchte schateilanden. Op elk van deze eilanden ligt er nog een schat verborgen. 

De eilanden op zich spreken al tot de verbeelding. Sommigen zijn afgelegen, ruw en onherbergzaam. Anderen zijn dan weer pareltjes in een tropisch paradijs.

Op de pagina’s onderaan bespreken we de eilanden waar het fortuin nog ligt te wachten, en wie weet… Op een dag…..