Het schip ‘George’ was een walvisvaarder. Ze had een bemanning aan boord van twintig matrozen en ze voeren vanuit Hobart op weg naar de jacht op walvissen in de wateren tussen Australië en Nieuw-Zeeland.
De bemanning verwachtte dat hun taak tot 18 maanden zou duren en dat ze allemaal zouden delen in tienduizend pond winst.
De George was pas een week op zee toen ze de eerste walvis harpoeneerden. In slechts 6 maanden hadden ze genoeg olie om te verkopen en ze waren verplicht om terug te keren. Omdat ze dicht bij Sydney waren, gingen ze daarheen om George’s waardevolle lading walvisolie te verkopen, het schip opnieuw van proviand te voorzien en vervolgens terug te keren naar de walvisjacht. Ze kregen hiervoor vijfduizend Britse gouden sovereigns. De kapitein stopte deze in de brandkast aan boord van het schip, en ze vertrokken terug op walvisvaart. Toen ze op een ochtend voorbij het eiland voeren, stond er een sterke onderstroming waarmee de kapitein geen rekening mee had gehouden. Het schip botste tegen een scherpe rots en werd zwaar beschadigd. De kapitein had geen enkele keuze en gaf orders om het schip te verlaten. Uiteraard nam hij ook de brandkast mee. Met de reddingsboten roeiden ze naar het eiland en zagen hoe het schip volledig gezonken was.

Ze sloegen hun kamp op en wachtten om gered te worden door een ander schip. Na drie weken werden ze gered door de Nelson, een andere walvisvaarder. Enige tijd voordat ze werden gered, begroeven de kapitein en zijn eerste stuurman de brandkast van vijfduizend munten ergens in de jungle achter het strand, aan de voet van de berg Gower of ergens in het binnenland van het eiland. Ze waren bang dat hun redders aanspraak zouden maken op de brandkast. Terug aangekomen in de rederij vertelde de kapitein zijn verhaal tegen zijn oversten. Op dat moment was er geen schip vrij en de kapitein moest enkele maanden wachten.
De kapitein kreeg uiteindelijk het bevel over een ander schip van de rederij en keerde terug naar Lord Howe Island.
Toen hij terugkwam op de plek waar hij de schat had begraven ontdekte hij dat een aardverschuiving, de plaats waar de schat was begraven, volledig had bedekt en zelfs na veel graven bleef de schat, net als tot op de dag van vandaag spoorloos

Over het eiland anno 2020
Het eiland is een tropisch paradijs met slechts 380 inwoners. Er worden nooit meer dan 400 toeristen toegelaten. Er is geen gsm verkeer en er is slechts 1 internetcafé. Lord Howe Island ligt ten noordoosten van Sydney (in lijn met Port Macquarie) tussen Australië en Nieuw-Zeeland.
Het eiland ligt 600 km ten oosten van het Australische vasteland. Ze hebben nog maar sinds 1975 een kleine luchthaven en vluchten naar Lord Howe Island duren minder dan twee uur vanuit Sydney en Brisbane.
Lord Howe Island stond in 1982 op de Werelderfgoedlijst.
Er is een snelheidslimiet van 25 km / u  en slechts een zeer beperkt aantal auto’s op Lord Howe Island. Er is een beperkt aantal huurauto’s op het eiland.
In de wateren rond Lord Howe Island leven 90 koraalsoorten en maar liefst 500 vissoorten.